سفاح
اولین خلیفهٔ عباسی و بنیانگذار خلافت عباسیان / From Wikipedia, the free encyclopedia
عَبْد الله بن محمد بن علی بن عَبْد الله ابن العباس بن عَبْد المُطَّلِب (زادهٔ ۱۰۴ قمری، ۷۲۱ میلادی – درگذشت ۱۳ ذیحجه ۱۳۶ قمری، ۱۰ ژوئن ۷۵۴ میلادی، انبار[1]) اولین خلیفه عباسی بود که در سال ۱۳۲ هجری قمری در مسجد کوفه به خلافت رسید که تا زمان مرگش در سال (۱۳۶ ه. ق) ۷۵۴ میلادی خلافت کرد. سَفاح از نوادگان عباس بن عبدالمطلب و از بنی هاشم بود. او در نخستین خطبهاش ادعا کرد که امویان با ستم حق آنها را پایمال کردند و با دادن وعده و وعید به مردم از آنها خواست تا سپاسگزار خداوند باشند که به آنها این فرصت را دادهاست تا شاهد دوران خلافت عباسیان باشند.
اطلاعات اجمالی سفاح, نخستین خلیفه عباسی ...
سفاح | |||||
---|---|---|---|---|---|
نخستین خلیفه عباسی | |||||
خلافت | ۵ بهمن ۱۲۸ ه. خ تا ۱۷ خرداد ۱۳۳ ه. خ (۷۵۰–۷۵۴ میلادی) | ||||
پیشین | مروان دوم اموی | ||||
جانشین | منصور | ||||
زاده | ۱۰۰ ه. خ حمیمه، اردن | ||||
درگذشته | ۱۹ خرداد ۱۳۳ ه. خ (۱۰ ژوئن ۷۵۴ میلادی) انبار، عراق | ||||
همسر(ان) | آمنه بنت عبدالله بن فضل بن عباس بن علی | ||||
| |||||
خاندان | عباسیان | ||||
پدر | محمد بن علی بن عبدالله |
بستن
نام سفاح در عربی قدیم به معنای «گشادهدست» و «بخشنده برکت» بود، این واژه اما در عربی معاصر معنای منفی یافته و به معنی «خونریز» و «راهزن» است.