سواد (عراق)
From Wikipedia, the free encyclopedia
سواد به بخش واقع میان دجله و فرات را در زمان خلفای عباسی گفته میشد. شهر واسط را حجاج بن یوسف در وسط سواد بنا نهاد.[1]
سواد، نامی است گه در دوران اسلامی (قرنهای هفتم تا دوازدهم میلادی) برای جنوب عراق به کار برده میشد. این کلمه به معنی «زمینِ سیاه» است و دلیل آن مقایسه جلگه آبرفتی میانرودان با صحرای عربستان است. در دوران بنی امیه و بنی عباس، این کلمه بار سیاسی - اداری داشت که به کل سرزمین امروزی کشور عراق (به جز صحرای غربی عراق و الجزیره در شمال آن) گفته میشد.[2]