فیلتر اپتیکی
From Wikipedia, the free encyclopedia
فیلترهای اپتیکی دستگاههایی هستند که به صورت انتخابی طول موجهای مختلف نور را انتقال میدهند، معمولاً به عنوان وسایل صفحه شیشهای یا پلاستیکی در مسیر نوری به صورت رنگی یا پوشش تداخلی به کار میروند. خواص نوری فیلترها بهطور کامل توسط پاسخ فرکانسی شرح داده شدهاست که مشخص میکند چگونه دامنه و فاز هر مؤلفه فرکانس سیگنال ورودی توسط فیلتر تغییر یافتهاست.[1]
فیلتر عمدتاً متعلق به یکی از دو دسته است. سادهترین آنها به صورت فیزیکی فیلترهای جاذب هستند؛ پس از آن فیلترهای تداخلی یا دایکرویک هستند.
فیلترهای نوری به صورت انتخابی انتقال نور در یک محدوده خاص از طول موج را دارند که رنگ است در حالی که باقی مانده آنها را مسدود میکند. آنها معمولاً میتوانند طول موجهای بلند (longpass)، طول موج کوتاه (shortpass) یا یک گروه از طول موج را عبور دهند و طول موج طولانیتر و طول موجهای کوتاهتر (میان گذر) را مسدود کنند. passband ممکن است باریکتر یا پهن ترباشد؛ انتقال یا قطع بین حداکثر و حداقل انتقال میتواند تیز یا تدریجی باشد. فیلترهای پیچیدهتر انتقال نور نیز وجود دارند برای مثال با دو قله به جای یک تک باند؛[2] این مطلب معمولاً در طراحی بهطور سنتی مورد استفاده برای عکاسی قرار میگرفت؛ فیلتر با مشخصه منظم تر برای کار علمی یا تکنیکال به کار میروند.
فیلترهای نوری معمولاً در عکاسی (که در آن برخی از جلوههای ویژه فیلتر گاهی اوقات استفاده میشود و همچنین فیلتر جاذب)، در بسیاری از ابزارهای اپتیکی و به رنگ مرحله روشنایی مورد استفاده قرار میگیرند. در نجوم فیلترهای نوری برای محدود کردن نور به طیفی از گروههای مورد نظر به عنوان مثال به مطالعه اشعه مادون قرمز بدون نور مرئی است که میتواند فیلم یا سنسور و پایمال مورد نظر مادون قرمز باشد استفاده میشود. فیلترهای نوری نیز در کاربردهای فلورسانس مانند فلورسانس میکروسکوپ و طیفسنجی فلورسانس ضروری است.
فیلترهای عکاسی یک مورد خاص از فیلترهای نوری هستند و بسیاری از مواد در اینجا صدق میکند. فیلترهای عکاسی نیاز به دقت کنترل خواص نوری و منحنی دقیق عبور را نسبت به فیلتر طراحی شده برای کار علمی را ندارند و فروش در مقادیر بزرگتر در نسبت قیمتهای پایینتر از بسیاری از فیلترهای آزمایشگاهی را دارند. برخی از اثر فیلتر عکاسی مانند اثر ستارهای فیلتر مربوط به کار علمی نیست.