Lingua acadia
extinta lingua semítica de Mesopotamia / From Wikipedia, the free encyclopedia
A lingua acadia[1] (akkadû, 𒅎𒀝𒂵𒌈 ak.kADû)[2] é unha lingua semítica falada entre o cuarto e o primeiro milenio antes da nosa era. Dívídese en dous dialectos: o babilonio, ao sur da Mesopotamia (ver Babilonia) e o asirio, ao norte (ver Asiria).
Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Acadio.
Datos rápidos Acadio akkadû, Estatuto oficial ...
Acadio akkadû | ||
---|---|---|
Falado en: | Asiria e Babilonia | |
Rexións: | Mesopotamia | |
Total de falantes: | ||
Familia: | Semítico Semítico oriental Acadio | |
Escrita: | Cuneiforme sumero-acadio | |
Estatuto oficial | ||
Lingua oficial de: | Inicialmente Acadia (Mesopotamia central); lingua franca do Oriente Medio e Exipto no fin da Idade de Bronce e comezo da Idade de Ferro. | |
Códigos de lingua | ||
ISO 639-1: | -- | |
ISO 639-2: | akk | |
ISO 639-3: | akk
| |
Mapa | ||
Status | ||
Pechar
Este artigo amosa escritos cuneiformes. Sen o soporte axeitado, o texto pode mostrar símbolos sen sentido, coma caixas, marcas e outros. |
Acadio designa igualmente o habitante do país de Akkad.