Mauricius de Soliaco
From Wikipedia, the free encyclopedia
Mauricius de Soliaco (natus saeculo XII ineunte; mortuus die 11 Septembris 1196), e Soliaco oriundus, Lutetiae theologiae studuit ibique archidiaconus creatus est. Die 12 Octobris 1160, suadente rege Ludovico VII, electus est episcopus Parisiensis, successor Petro Lombardo. Illum Robertus Antissiodorensis monachus in Chronologia sua sub anno 1175 his verbis laudat:
- Anno MCLXXV. Floret Mauricius Parisiensis episcopus, qui ob industriam litterarum eximiam, et disertudinem linguae praecipuam, de infimo magnae paupertatis, ad pontificalis demum erectus est apicitatis. Hic inter praeclara opera sua ecclesiam cui praeerat a fundamentis exstruxit.[1]