118 Batalion Schutzmannschaft
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
118. batalion Schutzmannschaft (niem. Ukrainische Schutzmannschafts–Bataillon F/118)[1] – kolaborancki batalion policyjny na służbie niemieckiej, istniejący w latach 1942–1944, uczestniczący w akcjach przeciwpartyzanckich i pacyfikacyjnych na tyłach frontu wschodniego podczas II wojny światowej, odpowiedzialny za liczne zbrodnie wojenne.
Funkcjonariusze 118. batalionu Schutzmannschaft. Mińsk, rok 1942 | |||
Historia | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Sformowanie |
1942 | ||
Rozformowanie |
1944 | ||
Tradycje | |||
Kontynuacja | |||
Komendanci | |||
Pierwszy |
Erich Körner | ||
Konflikty zbrojne | |||
II wojna światowa | |||
Organizacja | |||
Dyslokacja | |||
Formacja | |||
Skład |
trzy kompanie | ||
|
Batalion sformowano wiosną 1942 roku w Kijowie z byłych członków Kurenia Bukowińskiego, służących wcześniej w 3. kompanii 115. batalionu Schutzmannschaft, oraz byłych żołnierzy sowieckich, zwerbowanych w obozach jenieckich. Początkowo jego skład narodowościowy był niemal czysto ukraiński, z czasem wzrosła jednak liczba policjantów pochodzenia rosyjskiego i białoruskiego. Batalion posiadał również niemiecką kadrę dowódczą. Początkowo stacjonował na terenie Komisariatu Rzeszy Ukraina, gdzie brał udział m.in. w masowych egzekucjach w Babim Jarze. Pod koniec 1942 roku został przerzucony na okupowaną Białoruś z zadaniem zwalczania sowieckiej partyzantki. Podczas służby na Białorusi jego członkowie dopuścili się licznych zbrodni na ludności cywilnej, odgrywając m.in. kluczową rolę podczas pacyfikacji Chatynia.
W lipcu 1944 roku batalion został wycofany do Prus Wschodnich, gdzie scalono go z 115. batalionem Schutzmannschaft, tworząc 63. batalion Schutzmannschaft. Jednostka ta została następnie wcielona w skład 30 Dywizji Grenadierów SS.