33 Pułk Piechoty (II RP)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
33 Pułk Piechoty[uwaga 1] (33 pp) – oddział piechoty Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.
Ten artykuł dotyczy 33 Pułku Piechoty II RP. Zobacz też: 33 Pułk Piechoty – inne pułki piechoty z numerem 33. |
Historia | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Sformowanie |
1918 | ||
Rozformowanie |
1939 | ||
Tradycje | |||
Święto |
14 sierpnia | ||
Nadanie sztandaru |
30 sierpnia 1925 | ||
Rodowód |
Łomżyński okręgowy pp | ||
Dowódcy | |||
Pierwszy |
płk Bronisław Kapliński | ||
Ostatni |
ppłk dypl. Lucjan Stanek | ||
Działania zbrojne | |||
wojna polsko-bolszewicka bitwa pod Ziabkami (22 VIII 1919) bitwa pod Duniłowiczami II (3–4 VI 1920) bitwa pod Widzami (8 VII 1920) bitwa o przedmoście warsz. (13–16 VIII 1920) kampania wrześniowa bitwa pod Nowogrodem (7–10 IX 1939) | |||
Organizacja | |||
Dyslokacja | |||
Rodzaj wojsk | |||
Podległość | |||
|
Pułk sformowany został z końcem 1918 roku. W 1919 walczył na froncie litewsko-białoruskim. W pierwszym okresie najcięższe walki pułk prowadził na linii Dzisna – Orzechowo – Uszacz – Kamień – Lepel. W 1920 bronił Homla, stał na pozycjach obronnych nad Dźwiną, łamał bolszewicką obronę pod Kaszycami i pod Świdnem. Od 4 lipca 1920 prowadził działania opóźniające pod Widzami i nad Bugiem w rejonie Małkini. W okresie polskiej kontrofensywy wziął udział w przeciwnatarciu pod Ossowem. We wrześniu został przerzucony do Małopolski Wschodniej, a działania bojowe kończył nad Słuczą zdobyciem Lubara .
W okresie międzywojennym pułk wchodził w skład 18 Dywizji Piechoty. Stacjonował na terenie Okręgu Korpusu Nr I w garnizonie Łomża. Jego batalion zapasowy rozmieszczony był w Zambrowie[2][3][4].
W czasie wojny obronnej 1939, w składzie macierzystej 18 Dywizji Piechoty, walczył w ramach Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Narew”. Bronił między innymi odcinków „Nowogród” i „Łomża”. Jego pododdziały walczyły pod Łomżą, Nowogrodem i Zambrowem. W bitwie pod Łętownicą i Andrzejewem pułk został okrążony i rozbity.