37 Łęczycki Pułk Piechoty
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
37 Łęczycki Pułk Piechoty im. ks. Józefa Poniatowskiego – oddział piechoty Wojska Polskiego II RP.
Ten artykuł dotyczy 37 Łęczyckiego Pułku Piechoty. Zobacz też: 37 Pułk Piechoty – inne pułki piechoty z numerem 37. |
Historia | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Sformowanie | |||
Rozformowanie | |||
Nazwa wyróżniająca | |||
Patron |
Książę Józef Poniatowski | ||
Tradycje | |||
Święto |
9 września (1921-1934) | ||
Nadanie sztandaru | |||
Rodowód | |||
Dowódcy | |||
Pierwszy |
ppłk Adam Jaroszewski | ||
Ostatni |
ppłk Stanisław Kurcz | ||
Działania zbrojne | |||
wojna polsko-ukraińska wojna polsko-bolszewicka bitwa pod Korcem (VII 1920) bitwa pod Chodorowem (19 VIII–9 IX 1920) bitwa pod Rohatynem (9–12 IX 1820) bitwa nad Niemnem (20–26 IX 1920) kampania wrześniowa bitwa nad Bzurą (9–18 IX 1939) natarcie na Skierniewice (14 IX 1939) | |||
Organizacja | |||
Dyslokacja |
Grodno, Ostrołęka (1920–1921) | ||
Rodzaj sił zbrojnych | |||
Rodzaj wojsk | |||
Podległość | |||
|
W swej tradycji pułk nawiązywał do 4 pułku piechoty Księstwa Warszawskiego. Zalążek pułku powstał w Przemyślu w listopadzie 1918. Od 25 lutego 1919 nosił nazwę 37 pułku piechoty, a w latach 1920–1937 – 37 pułku piechoty Ziemi Łęczyckiej. W wojnie polsko-ukraińskiej walczył o otwarcie drogi do broniącego się Lwowa zajmując Gródek Jagielloński a następnie brał udział w walkach o Sambor, Drohobycz i Stanisławów, nad Dniestrem i Zbruczem.
W wojnie polsko-bolszewickiej, do lipca 1920, brał udział w walkach pod Korosteniem, Koziatynem i Żukowcem, nad Berezyną, Niemnem i Bugiem. W sierpniu uczestniczył w zwycięskim boju pod Baboszewem, po czym został przetransportowany w rejon Lwowa, gdzie po ciężkich walkach zajął Rohatyn i w pogoni za nieprzyjacielem doszedł do Wiśniowca. Po zakończonej wojnie został rozlokowany w Kutnie i Łęczycy.
W przewrocie majowym 1926 wziął udział w walkach w Warszawie po stronie marszałka Józefa Piłsudskiego.
W składzie Armii „Poznań”, a później Armii „Pomorze” brał udział w kampanii wrześniowej 1939. Od Wągrowca przez Inowrocław, okolice Kutna dotarł na pola bitwy nad Bzurą, gdzie walczył do 18 września 1939, po czym resztki pułku przekroczyły Bzurę i przez Puszczę Kampinoską dotarły do Warszawy. Po kampanii wrześniowej pułk został rozwiązany.