85 Pułk Strzelców Wileńskich
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
85 Pułk Strzelców Wileńskich (85 pp) – oddział piechoty Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.
Ten artykuł dotyczy 85 Pułku Piechoty II RP. Zobacz też: 85 Pułk Piechoty. |
odznaka 85 Pułku Strzelców Wileńskich | |||
Historia | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Sformowanie | |||
Rozformowanie | |||
Tradycje | |||
Święto | |||
Nadanie sztandaru | |||
Rodowód |
Wileński Pułk Strzelców | ||
Dowódcy | |||
Pierwszy |
płk Włodzimierz Skrzyszewski | ||
Ostatni |
ppłk dypl. Jan Kruk-Śmigla | ||
Działania zbrojne | |||
wojna polsko-bolszewicka bitwa o przedmoście warsz. (13–16 VIII 1920) bitwa pod Białowieżą (27 VIII 1920) bitwa nad Niemnem (20–26 IX 1920) kampania wrześniowa bitwa pod Piotrkowem (4–6 IX 1939) | |||
Organizacja | |||
Dyslokacja | |||
Rodzaj wojsk | |||
Podległość |
Dywizja Litewsko-Białoruska | ||
Odznaczenia | |||
|
Pułk sformowany został w grudniu 1918 jako Wileński pułk strzelców. W czasie wojny z bolszewikami 1919–1920 wchodził w skład 1 Dywizji Litewsko-Białoruskiej. W lutym 1919 brał udział w zdobywaniu Słonimia i Baranowicz. Podczas Bitwy Warszawskiej wyróżnił się podczas szturmów na Radzymin, zdobywając miasto. W bitwie nad Niemnem w składzie Grupy Manewrowej brał udział w przejściu przez Litwę na tyły wojsk sowieckich w kierunku na Lidę[1] , gdzie wraz z mińskim pułkiem strzelców próbował zatrzymać natarcie 20 pułków ze składu 3 Armii Sowieckiej[2]. W dniach 8–15 października 1920 uczestniczył w „buncie” gen. Lucjana Żeligowskiego.
W okresie międzywojennym pułk stacjonował w Nowej Wilejce, wchodząc w skład 19 Dywizji Piechoty. Święto pułku obchodzono 15 sierpnia w rocznicę dwudniowych walk pułku pod Radzyminem będących częścią Bitwy Warszawskiej.