Armia Zachodnia (RFSRR)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Armia Zachodnia – jedna z armii Armii Czerwonej okresu wojny domowej w Rosji 1918–1921, uczestnicząca na zachodnim froncie działań.
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie |
16 listopada 1918 |
Rozformowanie |
13 marca 1919 |
Tradycje | |
Kontynuacja | |
Dowódcy | |
Pierwszy | |
Działania zbrojne | |
wojna domowa w Rosji: | |
Organizacja | |
Dyslokacja | |
Rodzaj sił zbrojnych |
lądowe |
Formacja | |
Podległość |
Armia została utworzona 16 listopada 1918 roku[1]. Już następnego dnia została skierowana na opuszczane przez armię niemiecką zachodnie ziemie cesarstwa rosyjskiego, zwane Oberost[2]. Maszerując na zachód, 22 listopada zajmuje Narwę i Połock, 28 listopada Bobrujsk a 30 listopada osiąga linię rzeki Berezyny. Rozkaz dalszego marszu na zachód, w kierunku: Wilna, Lidy i Mozyrza zostaje wydany 10 grudnia 1918 roku[1]. W dniach 3-4 stycznia 1919 roku dochodzi do pierwszych walk z oddziałami polskimi w rejonie Nowowilejki[3]. Następnego dnia żołnierze z Zachodniiej Dywizji Strzelców z Armii Zachodniej zdobywają Wilno[4]. 19 lutego 1919 Armia Zachodnia weszła w skład nowo utworzonego Frontu Zachodniego. W kwietniu 1919 brała udział w walkach obronnych w Wilnie, które 20 kwietnia zdobyły oddziały polskie dowodzone przez gen. Edwarda Rydza-Śmigłego[5]. W maju 1919 przekształcona w Litewsko-Białoruska Armię Radziecką, ta z kolei w 16 Armię.