Armia „Wschód”
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Naczelne Dowództwo Wojsk Polskich na Galicję Wschodnią (potocznie Armia „Wschód”, Dowództwo „Wschód”) – związek operacyjny Wojska Polskiego utworzony w listopadzie 1918, przeznaczony do walki z Ukraińcami.
17 listopada 1918 na czele tworzącej się Armii „Wschód” stanął gen. Tadeusz Rozwadowski. Przystąpił on do organizowaniu sztabu armii. W jego skład weszli doświadczeni i dobrze wyszkoleni oficerowie wywodzący się zarówno z armii austriackiej, jak i z Legionów. Współorganizatorem Armii „Wschód” był płk Władysław Sikorski, który w obawie przed zemstą piłsudczyków (oskarżali go o agenturalną działalność na rzecz Austriaków), przyjął propozycję Rozwadowskiego, objęcia funkcji głównego kwatermistrza. NDWP na Galicję Wschodnią składało się z dwu Oddziałów: Operacyjnego (w tym sztab)oraz Kwatermistrzowskiego. Organizację Dowództwa i skład personalny regulowały rozkazy gen. T. Rozwadowskiego m.in. z Rozkaz nr 9 z 1 grudnia 1918 oraz Rozkaz Oficerski nr 11 z 4 marca 1919 r.
Armia „Wschód” walczyła ze znacznie przeważającymi liczebnie wojskami ukraińskimi. Napływające nieznaczne posiłki powodowały, że dowództwo armii musiało jednocześnie walczyć i szkolić nowo przybyłych żołnierzy.
Rola Armii „Wschód” i jej dowódcy gen. Rozwadowskiego w wojnie polsko-ukraińskiej jest nieoceniona. Ukraińcom, mimo znacznej przewagi liczebnej, nie udało się zdobyć Lwowa i wyprzeć polskich wojsk za San.
Po zlikwidowaniu oblężenia Lwowa w marcu 1919 nastąpiła zmiana na stanowisku dowódcy Armii „Wschód”. Rozwadowskiego zastąpił gen. Wacław Iwaszkiewicz-Rudoszański.
Przyznawano Krzyż Armii „Wschodu”[1].