Barry Magee
nowozelandzki lekkoatleta / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Barry Magee, właśc. Arthur Barrington Magee (ur. 6 lutego 1934 w New Plymouth[1]) – nowozelandzki lekkoatleta (długodystansowiec), medalista olimpijski z 1960, później trener lekkoatletyczny.
Data i miejsce urodzenia |
6 lutego 1934 | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wzrost |
165 cm | |||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||
| ||||||||||
|
Był jednym z zawodników trenowanych przez Arthura Lydiarda[2].
Na Igrzyskach Imperium Brytyjskiego i Wspólnoty Brytyjskiej w 1958 w Cardiff zajął 15. miejsce w biegu na 3 mile i 8. miejsce w biegu na 6 mil[3].
Zdobył brązowy medal w biegu maratońskim na igrzyskach olimpijskich w 1960 w Rzymie za Abebe Bikilą z Etiopii i Rhadim Ben Abdesselamem z Maroka. Na tych samych igrzyskach zajął 26. miejsce w biegu na 10 000 metrów[1].
17 lipca 1961 w Dublinie był członkiem sztafety, która ustanowiła rekord świata w biegu 4 × 1 mila (w składzie: Gary Philpott, Murray Halberg, Barry Magee i Peter Snell)[4]. W tym samym roku zwyciężył w maratonie w Fukuoce[5], a także w biegu na 10 000 metrów na igrzyskach światowych w Helsinkach[3].
Zajął 6. miejsce w biegu na 6 mil na Igrzyskach Imperium Brytyjskiego i Wspólnoty Brytyjskiej w 1962 w Perth[3].
Na igrzyskach olimpijskich w 1964 w Tokio zajął 23. miejsce w biegu na 10 000 metrów, a w maratonie nie wystartował z powodu kontuzji[1].
Był pięciokrotnym mistrzem Nowej Zelandii w biegu na 6 mil[3] (w tym w 1961 i 1962) oraz w maratonie w 1961 i 1962[6]. Był rekordzistą Nowej Zelandii w biegu na 10 000 metrów (29:23,4 16 lutego 1958 w Auckland) oraz w maratonie (2:17:18,2 10 września 1960 w Rzymie)[7].
Później był znanym trenerem lekkoatletycznym, stosującym metody Arthura Lydiarda. Do tej pory prowadzi własną szkołę biegania[8].
Został wprowadzony do Galerii Sław Sportu Nowej Zelandii w 2010[3].