Barun-Toriej
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Barun-Toriej (ros.: Барун-Торей; mong.: Баруун Тарь нуур, Baruun Tar' nuur) – słone jezioro bezodpływowe na granicy Rosji (Kraj Zabajkalski) i Mongolii (ajmak wschodni).
Położenie | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Wysokość lustra |
597 m n.p.m. | ||
Morfometria | |||
Powierzchnia |
do 580 km² | ||
Głębokość • maksymalna |
| ||
Hydrologia | |||
Zasolenie |
1-10‰ | ||
Rzeki zasilające |
Uldz gol (Ułdza), Jamlach gol (Imałka) | ||
Rodzaj jeziora |
bezodpływowe | ||
50°02′N 115°30′E | |||
|
Leży na wysokości 597 m n.p.m. i jest połączone poprzez przepływ (ros. Утичья, Uticzja) z sąsiednim jeziorem Zun-Toriej. Wielkość jego powierzchni jest zmienna; przy wysokim stanie wody wynosi do ok. 580 km². Głębokość maksymalna wynosi 4 m. W okresie niewielkich opadów wysycha[1].
Jest jedynym w Rosji miejscem które zamieszkuje rzadki gatunek mewy reliktowej.
Jezioro jest rdzeniem części rosyjskiej (Daurski Rezerwat Biosfery) międzynarodowego (Rosja, Chiny, Mongolia) obszaru chronionego "Dauria". Część mongolska jeziora wchodzi w skład ścisłego rezerwatu przyrody Mongol Daguur.