Bitwa o Anglię lub bitwa o Wielką Brytanię (ang. Battle of Britain, niem. Luftschlacht um England) – kampania powietrzna głównie nad południową i centralną Anglią, toczona między niemieckim lotnictwem Luftwaffe a brytyjskim RAF-em w czasie II wojny światowej, w okresie od 10 lipca do 31 października 1940 roku. Była to pierwsza kampania toczona wyłącznie za pomocą lotnictwa[16].
Szybkie fakty Czas, Miejsce ...
Bitwa o Anglię
II wojna światowa, front zachodni |
Bombowce Heinkel He 111 nad Londynem w czasie bitwy o Anglię |
Czas |
10 lipca – 31 października 1940 |
Miejsce |
przestrzeń powietrzna nad Wielką Brytanią |
Przyczyna |
formalnie: wypowiedzenie wojny Niemcom przez Wielką Brytanię (3 września 1939) |
Wynik |
zwycięstwo Wielkiej Brytanii i sojuszników |
Strony konfliktu |
|
Dowódcy |
|
Siły |
754 myśliwce jednomiejscowe[11] 149 myśliwców dwumiejscowych[12] 560 bombowców 500 samolotów obrony wybrzeża
|
1260 średnich bombowców[13] 320 bombowców nurkujących[14] 1080 myśliwców[15] |
|
Straty |
1087 samolotów 27 450 cywilów, w wyniku bombardowań 32 138 rannych
|
1733 samoloty |
|
Położenie na mapie Europy |
54°00′00,0000″N 2°00′00,0000″W |
|
|
Zamknij
Przedział czasowy bitwy od 10 lipca do 31 października wprowadzili historycy brytyjscy; odnosi się on do okresu najintensywniejszych nalotów, odbywających się w trakcie dnia. Historycy niemieccy częściej używają zaś przedziału czasowego od sierpnia 1940 do maja 1941 roku (wówczas Niemcy wycofali swoje jednostki lotnicze z tych rejonów i przerzucili je na wschód, włączając je do planu „Barbarossa”).