Chemia radiacyjna
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Chemia radiacyjna – według definicji IUPAC – dziedzina chemii fizycznej zajmująca się efektami chemicznymi działania promieniowania jonizującego na materię. Według definicji IUPAC chemia radiacyjna jest dziedziną chemii jądrowej, a nie fotochemii. Ta ostatnia dziedzina zajmuje się bowiem zjawiskami chemicznymi indukowanymi przez promieniowanie elektromagnetyczne nie wywołujące jonizacji materii, zaś chemia radiacyjna bada oddziaływanie materii z wysokoenergetycznym promieniowaniem α, β i γ. Z kolei w odróżnieniu od radiochemii, chemia radiacyjna bada wszelkie procesy chemiczne indukowane przez promieniowanie jonizujące, nawet jeśli nie są związane z radioaktywnością poddanej promieniowaniu materii[1].
Z definicji pierwszym etapem reakcji chemicznej indukowanej promieniowaniem jonizującym musi być jonizacja (która może polegać na oderwaniu elektronu od cząsteczki), przyłączenie elektronu lub niehomolityczny rozpad wiązań chemicznych. Indukcja radiacyjna reakcji zachodzi na ogół bardzo szybko. Pojedyncze akty inicjowania trwają ok. 10−18 s. W dalszych etapach zachodzą reakcje powstałych jonów z otaczającymi je cząsteczkami ośrodka, które mogą mieć bardzo różny przebieg.