Chen Chu (polityk tajwańska)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Chen Chu (ur. 10 czerwca 1950 w Sanxing w powiecie Yilan na Tajwanie) – tajwańska polityk, burmistrz Kaohsiung w latach 2006-2018.
Data i miejsce urodzenia |
10 czerwca 1950 | ||
---|---|---|---|
Burmistrz Kaohsiung | |||
Okres |
od 25 grudnia 2006 | ||
Przynależność polityczna | |||
Poprzednik | |||
Następca |
Han Kuo-yu | ||
Tymczasowo pełniący obowiązki lidera Demokratycznej Partii Postępowej | |||
Okres | |||
Przynależność polityczna | |||
Poprzednik | |||
Następca | |||
|
Ta osoba nosi chińskie nazwisko Chen. |
Nazwisko chińskie | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||
|
Pochodzi z Sanxing w tajwańskim powiecie Yilan[1], ukończyła Narodowy Uniwersytet im. Sun Jat-sena w Kaohsiung[2]. W 1979 roku wzięła udział w stłumionym przez władze nielegalnym wiecu opozycji (tzw. incydent Kaohsiung), za co rok później została skazana na karę pozbawienia wolności. W więzieniu spędziła 6 lat[2][3]. Po zwolnieniu zaangażowała się w działalność Tajwańskiej Fundacji Praw Człowieka, w latach 1994-1996 była jej przewodniczącą[2]. Była uczestnikiem Światowego Forum Ekonomicznego w Davos w 1992 roku i Światowej Konferencji Praw Człowieka w Wiedniu w 1993 roku[1]. W latach 1994-2000 pełniła kolejno funkcję dyrektora wydziału spraw społecznych w magistratach Tajpej i Kaohsiungu, w czasie gdy burmistrzami tych miast byli Chen Shui-bian i Frank Hsieh[2].
W latach 2000-2005 była ministrem pracy Republiki Chińskiej[3]. W 2006 roku zwyciężyła w wyborach na burmistrza Kaohsiung, zostając pierwszą kobietą na tym stanowisku[3]. Chen uzyskała większość zaledwie 0,14% głosów[4], co stało się przyczyną zaskarżenia wyniku wyborów ze strony przegranej koalicji Niebieskich. W 2007 roku sąd najwyższy oddalił jednak skargę[5]. W trakcie pełnienia urzędu burmistrza Chen Chu ściągnęła na siebie krytykę z powodu wizyty w Chińskiej Republice Ludowej w ramach kampanii promocyjnej przed World Games 2009 i opuszczenia miasta w trakcie uderzenia tajfunu Fanapi w 2010 roku[2]. Pomimo to w 2010 roku uzyskała reelekcję na drugą[3], a w 2014 roku na trzecią kadencję[6]. W 2012 roku, po rezygnacji Tsai Ing-wen, pełniła przez dwa miesiące funkcję tymczasowej przewodniczącej Demokratycznej Partii Postępowej[3].