Chlodwig II
król Franków / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Chlodwig II (ur. 634, zm. październik lub listopad 657)[1] – król Franków z dynastii Merowingów. Najmłodszy z synów Dagoberta I. Objął po ojcu trony Neustrii i Burgundii[1] (nad Austrazją od roku 634 panował już jego brat Sigebert III)[2].
król Franków (Neustria i Burgundia) | |||
Okres |
od 639 | ||
---|---|---|---|
Następca | |||
Dane biograficzne | |||
Dynastia | |||
Data urodzenia | |||
Data śmierci |
październik lub listopad 657 | ||
Ojciec | |||
Matka | |||
Żona |
Batylda | ||
Dzieci | |||
Moneta | |||
|
W dniu śmierci ojca był jeszcze niepełnoletni (639)[2]. Władzę faktycznie sprawowała jego matka Nantechilda wraz z majordomem Aegą. Po jej śmierci w 641 rządy objął majordom Erchinoald, odsuwając Chlodwiga od faktycznej władzy. Chlodwig II uważany jest za jednego z tzw. gnuśnych królów.
Około roku 648 pojął za żonę Batyldę[1], niewolnicę pochodzącą z Anglii[3], z którą miał później trzech synów: Chlotara III (przejął po nim tron w Neustrii), Childeryka II (panował później w Austrazji) i Teuderyka III (zjednoczył w jedną koronę wszystkie terytoria Franków)[4].
Być może panował przez krótki czas (lata 656–657) nad Austrazją[4]. W okresie tym Neustria obaliła rządy uzurpatorów Grimoalda I oraz Childeberta III i zdominowała Austrazję. Chronologia tego okresu nie jest jednak pewna. Podboje zapewne przypisać trzeba Chlotarowi III.
Chlodwig II umarł w październiku lub listopadzie 657[1][4]. Został pochowany w paryskiej bazylice Saint-Denis.