Cykle Milankovicia
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Cykle Milankovicia – periodyczne zmiany parametrów orbity ziemskiej, obejmujące ekscentryczność i nachylenie ekliptyki oraz precesję.
Opisane przez serbskiego naukowca Milutina Milankovicia są uważane za dominujący mechanizm paleoklimatyczny, gdyż łączny wpływ trzech z nich może w niektórych punktach wpłynąć na zmniejszenie nasłonecznienia o 10% od wartości średniej. Ekscentryczność, nachylenie ekliptyki i precesja orbity Ziemi zmienia się i odpowiada prawdopodobnie za cykle epok lodowcowych z okresem 100 tys. lat w czwartorzędzie.
Zlodowacenia na ziemiach polskich miały miejsce w okresach:
- 1200-950 tys. lat temu,
- 730 do 430 tys. lat temu,
- 300 do 170 tys. lat temu,
- 115 do 11,7 tys. lat temu.
Teorie zbliżone do teorii Milankovicia były proponowane wcześniej przez Josepha Adhemara, Jamesa Crolla i innych, ale ich sprawdzenie było trudne ze względu na brak poprawnego datowania i wątpliwości jakie okresy są istotne przy weryfikacji. Dopiero rdzenie otrzymane z dna oceanów oraz klasyczny teraz artykuł z 1976 roku[1] okazały się istotne dla potwierdzenia teorii Milankovicia.