Dichlorodifluorometan (R-12), CCl
2F
2 – organiczny związek chemiczny z grupy freonów o nazwie handlowej Freon-12. Był używany jako czynnik chłodzący i jako środek napędowy w aerozolach. Jego produkcja została wstrzymana w 1995 roku (na mocy Protokołu montrealskiego z 1987 r.), ze względu na destruktywne działanie na warstwę ozonową, co powoduje powiększanie dziury ozonowej (potencjał niszczenia warstwy ozonowej ODP = 1). Zalecane nieszkodliwe dla środowiska zamienniki R-12 to halogenki alkilowe zawierające wodór, np. 1,1,1,2-tetrafluoroetan (R-134a).
Szybkie fakty Nazewnictwo, Wzór sumaryczny ...
Dichlorodifluorometan
|
Nazewnictwo |
|
Nomenklatura systematyczna (IUPAC) |
dichlorodifluorometan |
Inne nazwy i oznaczenia |
CFC-12, freon-12, R-12, P-12 |
|
Ogólne informacje |
Wzór sumaryczny |
CCl2F2 |
Masa molowa |
120,91 g/mol |
Wygląd |
bezbarwny gaz, praktycznie bezwonny (w dużych stężeniach wyczuwalny zapach eterowy)[1] |
Identyfikacja |
Numer CAS |
75-71-8 |
PubChem |
6391 |
|
InChI |
InChI=1S/CCl2F2/c2-1(3,4)5 |
InChIKey |
PXBRQCKWGAHEHS-UHFFFAOYSA-N |
|
|
|
Niebezpieczeństwa |
Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich |
|
Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów |
Na podstawie podanej karty charakterystyki roztwór metanolowy |
|
|
Zwroty H |
H225, H301, H311, H331, H370, EUH059 |
Zwroty P |
P210, P260, P273, P280, P301+P310, P311 |
|
Europejskie oznakowanie substancji |
oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne |
Na podstawie podanej karty charakterystyki roztwór metanolowy |
|
|
|
Łatwopalny (F) |
Toksyczny (T) |
Groźny dla środowiska (N) |
|
|
Zwroty R |
R11, R23/24/25, R39/23/24/25, R59 |
Zwroty S |
S16, S36/37, S45, S59 |
|
Temperatura samozapłonu |
nie dotyczy, niepalny[1] |
Numer RTECS |
PA8200000 |
|
Podobne związki |
Podobne związki |
trichlorofluorometan, chlorodifluorometan, chloroform, czterochlorek węgla |
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) |
|
Zamknij
Według badań NOAA ilość CFC-12 od 2010 r. stopniowo się zmniejsza, a w 2050 będzie porównywalna do stanu sprzed roku 1980[3].