Dorguń
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Dorguń (biał. i ros. Доргунь) – wieś na Białorusi, położona w obwodzie grodzieńskim, w rejonie grodzieńskim, 3 km na południowy zachód od Sopoćkiń przy drodze do Hołynki i 4 km od granicy z Polską. Do ustalenia granicy w 1946 r. w województwie białostockim, powiat augustowski, gmina Wołłowiczowce. Po II wojnie mieszkańcy przez długi czas nie poddawali się sowietyzacji, przekonani o tymczasowej jedynie przynależności do ZSRR. Z tego powodu np. 22 czerwca 1953 r. kilkuset mieszkańców, z użyciem koni i wozów, zniszczyło zasieki i umocnienia graniczne na odcinku 1,5 km[1].
Państwo | |
---|---|
Obwód | |
Rejon | |
Sielsowiet | |
Populacja (2009) • liczba ludności |
|
Kod pocztowy |
231733 |
53°48′20″N 23°36′23″E |
W 1827 r. wieś liczyła 30 domów i 127 mieszkańców, a w 1881 r. 39 domów i 356 mieszkańców. Obok wsi znajdował się folwark o tej nazwie. W miejscowości w końcu XIX w. istniało 25 domów murowanych, gorzelnia, staw i jezioro zarybione, pokłady torfu i wapienia.
W folwarku Dorguń według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało 35 osób, wśród których 25 było wyznania rzymskokatolickiego, a 10 mojżeszowego. Jednocześnie 24 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową, a 1 żydowską. Było tu 6 budynków mieszkalnych[2].
Z Dorgunia pochodzi rzeźbiarz specjalizujący się w drewnie Bogusław Iwanowski zamieszkujący Tyrawę Wołoską, którą wybrał do osiedlenia ze względu na podobieństwo do rodzinnej miejscowości[3][4].