Erytropoeza
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Erytropoeza – proces namnażania i różnicowania erytrocytów w szpiku kostnym oraz różnych innych narządach (np. śledzionie)[1][2], regulowany w głównej mierze przez erytropoetynę. Do jego prawidłowego przebiegu wymagana jest obecność wielu związków chemicznych (m.in. witaminy B12 i kwasu foliowego)[1].
U człowieka proces ten trwa około 90 dni i składa się z następujących etapów[1]:
- Wieloczynnościowa komórka macierzysta różnicuje w duży proerytroblast.
- Jądro komórkowe oraz cytoplazma proerytroblastu ulegają dehydratacji, przekształcając go w mniejszy erytroblast (który wytwarza już hemoglobinę).
- Dochodzi do rozpadu większości organelli erytroblastu (u ssaków układ siateczkowo-śródbłonkowy fagocytuje również jądro komórkowe), przekształcając go w retikulocyt, który w kolejnym kroku przekształca się w dojrzały erytrocyt.
Wzmożona erytropoeza jest obserwowana w wyniku utraty dużej ilości krwi lub w warunkach długotrwałej hipoksji (niedotlenienia)[1].