Fornjot (księżyc)
księżyc Saturna / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Fornjot (Saturn XLII) – drugi pod względem największej odległości ze znanych księżyców Saturna (stan w październiku 2019), odkryty w połowie grudnia 2004 roku przez Davida Jewitta, Scotta Shepparda i Jana Kleynę za pomocą teleskopu naziemnego. Elementy orbity wyliczył Brian Marsden[1].
Planeta | |||
---|---|---|---|
Odkrywca | |||
Data odkrycia |
12 grudnia 2004[1] | ||
Tymczasowe oznaczenie |
S/2004 S 8 | ||
Charakterystyka orbity | |||
Półoś wielka |
25 146 000 km[2] | ||
Mimośród |
0,2077[2] | ||
Okres obiegu |
1494,09 d[2] | ||
Nachylenie do ekliptyki |
170,372°[2] | ||
Długość węzła wstępującego |
259,946°[2] | ||
Argument perycentrum |
324,787°[2] | ||
Anomalia średnia |
214,499°[2] | ||
Własności fizyczne | |||
Średnica równikowa |
6 km[3] | ||
Masa |
2,6×1014 kg | ||
Średnia gęstość |
2,3 g/cm³[3] | ||
Albedo |
0,04[3] | ||
Jasność obserwowana (z Ziemi) |
|||
|
Jest jednym z kilkunastu satelitów Saturna odkrytych w 2004 roku, po 23 latach od przelotu sondy Voyager 2 przez system tej planety.
Fornjot należy do grupy nordyckiej księżyców Saturna, poruszających się ruchem wstecznym[1]. Krąży w odległości ponad 1/6 jednostki astronomicznej, słabe światło odbite od księżyca potrzebuje ponad 1 min. 20 s, żeby dotrzeć do Saturna. Fornjot okrąża planetę raz na cztery ziemskie lata.
Nazwa księżyca pochodzi z mitologii nordyckiej, Fornjót to imię skandynawskiego olbrzyma[1].