Franciszek Bronisław Mickiewicz
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Franciszek Bronisław Mickiewicz (ur. w sierpniu 1796[uwaga 1] w Nowogródku, zm. 13 listopada 1862 roku w Rożnowie k. Obornik) – polski powstaniec, najstarszy brat Adama Mickiewicza.
Poraj | |
Rodzina |
Mickiewiczowie herbu Poraj |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Data i miejsce śmierci | |
Ojciec |
Mikołaj Karol Mickiewicz |
Matka |
Barbara Majewska |
Żona |
Ludwika Olszewska |
Dzieci |
Antoni Tadeusz Mickiewicz |
Rodzeństwo | |
Odznaczenia | |
Już od młodości w konflikcie z zaborcą rosyjskim, został uczestnikiem powstania listopadowego w randze podporucznika[1]. Mianowany powstańczym rządcą Nowogródka w 1830 r. Walczył pod Warszawą, mianowany porucznikiem, udekorowany Srebrnym Krzyżem Virtuti Militari. Internowany w Prusach, pod Malborkiem[1]. Za udział w powstaniu rodzina Mickiewiczów straciła pewne dobra (Zaosie, rodzinny dom w Nowogródku) na rzecz rządu rosyjskiego.
Mieszkał w Łukowie[1], a później od 1859 w Rożnowie, gdzie zmarł w 1862[1]. Został pochowany przy miejscowym kościele[1]. Autor pamiętnika, jednego ze źródeł dla biografów Adama Mickiewicza[2].
Był garbaty[1].