Geologia Raciborza
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Geologia Raciborza – Racibórz należy do Zagłębia Górnośląskiego, tzn. do polsko-czeskiego zagłębia węglowego – jednolitego obszaru geologiczno-geograficznego, a od względem geologicznym do zapadliska górnośląskiego[1], zapadliskowej struktury, która wchodzi w skład masywów kaledońsko-waryscyjskich.
Najstarsze napotkane i rozpoznane utwory geologiczne to paleozoiczne skały dolnego karbonu, na których zalegają osady kenozoiczne pochodzące z trzeciorzędu i czwartorzędu[2][3].
Kotlina Raciborska, w której położony jest Racibórz jest zapadliskiem tektonicznym powstałym na północnym przedpolu Karpat podczas orogenezy hercyńskiej (karbon)[4][5]. Ogólnie budowa geologiczna ziemi raciborskiej powiązana jest w dużej mierze z historią geologiczną takich gór jak Sudety, Karpaty, a także Wyżyny Śląskiej. Obszar ziemi raciborskiej uległ obniżeniu w okresie dolnego karbonu. Na pograniczu morza i lądu osadziły się grube warstwy piaskowców i łupków, podrzędnie zlepieńców.
Później obszar ten ulegał wypiętrzeniu i zjawisku erozji[4][6][7].
W czasie mezozoiku panował tu ląd, a na nim postępowało niszczenie wcześniej powstałych osadów.
Podczas kenozoiku teren ziemi raciborskiej uległ obniżeniu, a następnie został zalany[4][5][6]. Po wycofaniu się wody na terenie ziemi raciborskiej pozostały duże pokłady piasków, wapieni i iłu[4][8].
Plejstoceńskie zlodowacenia spowodowały, że obszar jest bardzo urozmaicony pod względem ukształtowania powierzchni[4].