Glikoliza
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Glikoliza, szlak Embdena-Meyerhofa-Parnasa – ciąg reakcji biochemicznych, podczas których jedna cząsteczka glukozy zostaje przekształcona w dwie cząsteczki pirogronianu.
Glikoliza jest ewolucyjnie starym szlakiem metabolicznym, szeroko rozpowszechnionym wśród organizmów żywych należących do wszystkich trzech domen[1][2]. U eukariotów i wielu prokariotów; przebiega w cytoplazmie podstawowej[3] oraz w plastydach obecnych w komórkach roślin[4][5]. U niektórych protistów[6], takich jak Trypanosoma[7][8] i Leishmania[9] glikoliza zachodzi w wyspecjalizowanych organellach nazywanych glikosomami[10][11].
Najczęstszym typem glikolizy jest schemat Embden-Meyerhof-Parnas, który został odkryty przez Gustava Embdena, Otto Meyerhofa i Jakuba Karola Parnasa.
Sumaryczna reakcja glikolizy jest następująca:
- glukoza + 2 Pi + 2 ADP + 2 NAD+ → 2 cząsteczki pirogronianu + 2 ATP + 2 NADH + 2 H+ + 2 H2O