Gwiazdozbiór Kila
gwiazdozbiór nieba południowego / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Gwiazdozbiór Kila?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Kil (łac. Carina, dop. Carinae, skrót Car) – jeden z gwiazdozbiorów nieba południowego, 34. co do wielkości. Liczba gwiazd widocznych nieuzbrojonym okiem: około 110. W Polsce niewidoczny.
Nazwa łacińska |
Carina | ||
---|---|---|---|
Dopełniacz łaciński |
Carinae | ||
Skrót nazwy łacińskiej |
Car | ||
Dane obserwacyjne (J2000) | |||
Rektascensja |
9 h | ||
Deklinacja |
−60° | ||
Charakterystyka | |||
Powierzchnia |
494 stopnie kw. | ||
Liczba gwiazd o obserwowanej wielkości gwiazdowej < 3 |
6 | ||
Najjaśniejsza gwiazda |
Kanopus (α Car, −0,62m) | ||
Gwiazdozbiory sąsiadujące | |||
Roje meteorów | |||
Widoczny na szerokościach geograficznych pomiędzy 90° S a 15[1].° N. | |||
|
Tworzył on w przeszłości, wraz z konstelacjami Żagla, Rufy oraz Kompasu, gwiazdozbiór Argo. Został podzielony na kilka mniejszych z powodów praktycznych – zajmował zbyt wielki obszar na niebie. Jako oddzielny gwiazdozbiór Kil zaistniał w roku 1763 za sprawą francuskiego astronoma, kartografa i duchownego Nicolasa-Louisa de Lacaille’a.
W gwiazdozbiorze tym leży druga co do jasności (po Syriuszu) gwiazda na nocnym niebie – Kanopus, a także niezwykle masywna Eta Carinae. Najjaśniejsza gwiazda Kila, Kanopus, jest ostatnią (wschodnią) z trzech jasnych gwiazd nieba południowego ułożonych w jednej linii (pozostałe to Fomalhaut i Achernar), stanowiących ważny element orientacyjny dla dawnych żeglarzy[2].