Ha!art
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Ha!art – interdyscyplinarny magazyn poświęcony szeroko rozumianej nowej kulturze. Rozpoczął działalność w 1999 roku w Krakowie jako pismo studenckie[1][2]. Czasopismo ukazywało się do 2017 r., po tym czasie zespół skupił się na prowadzeniu wydawnictwa.
Częstotliwość | |
---|---|
Państwo | |
Pierwszy numer | |
Ostatni numer | |
ISSN | |
Strona internetowa |
Redaktorem naczelnym pisma był Piotr Marecki, sekretarzem redakcji Łukasz Podgórni.
Pismo przechodziło stopniową ewolucję od magazynu interdyscyplinarnego (literatura, komiks, teatr, muzyka, film, media) do pisma młodoliterackiego z zacięciem antropologiczno-socjologicznym i z powrotem. W późniejszym okresie każdy numer miał promujący nowe zjawiska, twórców, czy też ich reinterpretacje dział Polityka autorska, jak również stałe części: film, literatura, liberatura, sztuka i muzyka. Specjalnością „Ha!artu” były duże przekrojowe eseje (np. Recycling Michała Witkowskiego, Europa Igora Stokfiszewskiego) oraz działy tematyczne – wspomniana PA, omawiające konkretne zjawiska, m.in. sztuka nowych mediów, street art, literatura zaangażowana, camp, literatura polityczna, literatura gejowska i lesbijska, avant-pop, liberatura, cyberpunk, liternet, minimalizm, neolingwizm, warszawska scena internetowa, kino azjatyckie, czasopisma kulturalne, proza i poezja „roczników siedemdziesiątych”, letnio-feministyczny, intermedialność, czy też twórców i ich działania, m.in. Marian Pankowski, Franciszka i Stefan Themerson, Michał Witkowski, Krzysztof Niemczyk, Wilhelm Sasnal. W kwartalniku drukowali autorzy wykazujący się wiedzą interdyscyplinarną. Pismo uznawane było za jedno z najważniejszych mediów programowo prezentujących twórczość młodych ludzi w Polsce[potrzebny przypis], stanowiło także o obrazie młodego Krakowa (jeden z numerów nosił tytuł „Kraków potrzebuje świeżej krwi!”). We wszystkich omówieniach podkreśla się bądź polemizuje ze stwierdzeniem, że „Ha!art” był pismem formacyjnym dla ludzi urodzonych w latach 70.
“Ha!art” był pismem lewicującym, ustosunkowanym wrogo wobec współczesnej dominacji wolnego rynku i ekonomii nad resztą życia społecznego. Znajdowało to wyraz nie tylko w tekstach ukazujących się na łamach magazynu (szczególnie w zaangażowanych, programowych tekstach redaktora Jana Sowy np. Sezon w teatrze lalek czy System konsumpcji, czyli o co gramy czy w preferowanej literaturze np. twórczości Sławomira Shutego), ale również w strategii jego rozwoju. Wbrew podstawowym zasadom marketingu, “Ha!art” w każdym numerze zmieniał swoją identyfikację wizualną (logotyp, układ działów i oprawę graficzną), dążąc tym samym do zbudowania nieświadomości marki. Do współpracy przy tworzeniu pisma zapraszano młodych twórców niekoniecznie związanych na co dzień z redakcją, którzy projektowali wizualną stronę numeru. Byli to między innymi Anna Ostoya, Karolina Kowalska, Endo, Jan Simon, Sławomir Shuty, Zenkasi, Małgorzata Dawidek-Gryglicka, Grupa Pif-Paf, Anna Okrasko, Anna-Maria Karczmarska, Anna i Adam Witkowscy.