Hans Jürgen von Arnim
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Hans Jürgen von Arnim (ur. 4 kwietnia 1889 w Ernsdorfie, zm. 11 września 1962 w Bad Wildungen) – niemiecki dowódca wojskowy z czasów II wojny światowej w stopniu generała pułkownika.
generał pułkownik | |||
Data i miejsce urodzenia | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | |||
Przebieg służby | |||
Lata służby |
1907–1943 | ||
Siły zbrojne | |||
Stanowiska |
dowódca: | ||
Główne wojny i bitwy | |||
Odznaczenia | |||
|
Podczas I wojny światowej służył na wschodnim i zachodnim froncie. Po jej zakończeniu pozostał w armii i został dowódcą elitarnego 68 Pułku Piechoty w Berlinie[1].
W czasie kampanii wrześniowej 1939 i kampanii francuskiej 1940 dowodził 52 Dywizją Piechoty. W październiku 1940 objął dowództwo 27 Dywizji Piechoty, która w następnym miesiącu została przeformowana w 17 Dywizję Pancerną. W lutym 1943, w Tunezji, objął dowództwo 5 Armii Pancernej, a 9 marca tego roku przejął po Erwinie Rommlu dowództwo Grupy Armii Afryka. W maju 1943, wbrew rozkazowi Hitlera, skapitulował i dostał się do niewoli alianckiej wraz z 250 tysiącami żołnierzy.
Do lipca 1947 roku był przetrzymywany jako więzień wojenny, po zwolnieniu wrócił do Niemiec[1].