Hans Pleydenwurff
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Hans Pleydenwurff[1] (ur. ok. 1420 w Bambergu, pochowany 9 stycznia 1472 w Norymberdze) – niemiecki malarz i witrażysta późnego gotyku.
Ukrzyżowanie (ok. 1470) Stara Pinakoteka Monachium | |||
Data i miejsce urodzenia |
ok. 1420 | ||
---|---|---|---|
Data śmierci | |||
Narodowość | |||
Dziedzina sztuki | |||
Epoka | |||
|
Był synem cenionego malarza bamberskiego Kunza. W 1457 już jako mistrz uzyskał obywatelstwo Norymbergi. W 1473 jego warsztat przejął Michael Wolgemut, który poślubił wdowę po zmarłym rok wcześniej właścicielu.
Jego syn Wilhelm był malarzem i grafikiem.
Tworzył pod wpływem Rogiera van der Weydena i Dirka Boutsa. Do jego głównych dzieł zalicza się ołtarz główny (1462) w kościele św. Elżbiety we Wrocławiu, który w 1497 częściowo został zniszczony od uderzenia pioruna. Jego fragment (Ofiarowanie w świątyni) przedstawiający Marię i św. Józefa znajduje się obecnie w Muzeum Narodowym w Warszawie. Projektował też witraże m.in. dla opactwa w Heilbronn.