Herb Luksemburga
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Herb Luksemburga przedstawia na płaszczu czerwonym podbitym gronostajami zwieńczonym koroną wielkoksiążęcą tarczę, na której na pasach srebrnych i błękitnych lew wspięty czerwony z koroną i orężem złotym. Nad tarczą korona. Tarczę okala wstęga trójkolorowa złoto-czerwono-zielona z Orderem Korony Dębowej. Tarczę podtrzymują ukoronowane lwy stojące na podstawie.
Rysunek wzorowany na herbie wielkim | |||
Warianty | |||
Rysunek wzorowany na herbie średnim | |||
Rysunek wzorowany na herbie małym | |||
Herb Prowincji Luksemburg | |||
Informacje | |||
W oryginale |
Armoiries du grand-duché de Luxembourg | ||
---|---|---|---|
Wprowadzono |
1972 | ||
Tarcza |
francuska | ||
Odznaczenie | |||
|
Herb ma rodowód średniowieczny, przyjęty został oficjalnie dopiero w 1972 roku[1]. W 2001 zmodyfikowano go. Występuje w trzech wersjach – herbu małego, średniego (trzymacze heraldyczne – złote lwy) i wielkiego (oprócz trzymaczy także płaszcz heraldyczny zwieńczony koroną).
Lew wywodzi się z godła Limburgii, którego władca w XIII wieku poprzez małżeństwo zapanował również nad Luksemburgiem. Jako pierwszy z książąt luksemburskich książę Henryk V Blondyn (1247–1281) zaczął się pieczętować herbem mającym stać się następnie herbem Luksemburga. Podwójny ogon lwa symbolizował panowanie nad dwoma krajami.