I Zakon franciszkański
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
I Zakon franciszkański – grupa zakonów męskich żyjących według Reguły św. Franciszka zatwierdzonej przez papieża Honoriusza III w 1223 roku. Nazwa „zakon” jest nieprecyzyjna; odnosi się do czasów niepodzielonego I Zakonu św. Franciszka, Ordo Fratrum Minorum (1209–1517).
Obecnie do I Zakonu św. Franciszka zaliczane są instytuty na prawie papieskim:
- Zakon Braci Mniejszych
- Zakon Braci Mniejszych Konwentualnych
- Zakon Braci Mniejszych Kapucynów
- Franciszkanie Niepokalanej
- Franciszkanie Odnowy[1].
Instytuty na prawie diecezjalnym:
Wszystkie te zakony posiadają wspólną Regułę, ale własne konstytucje, statuty i struktury organizacyjne. Na mocy orzeczenia papieskiego z 1619 roku Zakon Braci Mniejszych, Zakon Braci Mniejszych Konwentualnych i Zakon Braci Mniejszych Kapucynów są w jednakowym stopniu spadkobiercami św. Franciszka i założonego przez niego zakonu.
- Zobacz też: Zakony i zgromadzenia franciszkańskie.