Imir (księżyc)
księżyc Saturna / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Imir (Saturn XIX) – jeden z zewnętrznych księżyców Saturna.
Ten artykuł dotyczy księżyca Saturna. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa. |
Zdjęcie, na którym odkryto Imira. W lewym górnym rogu widoczna galaktyka spiralna | |||
Planeta | |||
---|---|---|---|
Odkrywca |
Brett Gladman i inni[1] | ||
Data odkrycia |
sierpień 2000 | ||
Tymczasowe oznaczenie |
S/2000 S1 | ||
Charakterystyka orbity | |||
Półoś wielka |
23 128 000 km[2] | ||
Mimośród |
0,3338[2] | ||
Okres obiegu |
1315,13 d[2] | ||
Nachylenie do ekliptyki |
173,497°[2] | ||
Długość węzła wstępującego |
192,937°[2] | ||
Argument perycentrum |
21,352°[2] | ||
Anomalia średnia |
228,673°[2] | ||
Własności fizyczne | |||
Średnica równikowa |
18 km[3] | ||
Masa |
~5,1 × 1015 kg | ||
Średnia gęstość |
2,3 g/cm³[3] | ||
Prędkość ucieczki |
8,7 m/s | ||
Okres obrotu wokół własnej osi | |||
Albedo |
0,06[3] | ||
Jasność obserwowana (z Ziemi) |
|||
|
Jego nazwa pochodzi z mitologii nordyckiej, podobnie jak pozostałych księżyców (oprócz Febe) z grupy nordyckiej księżyców nieregularnych, poruszających się ruchem wstecznym. Imir to imię pierwszego olbrzyma, który był przodkiem całej rasy lodowych olbrzymów.
Księżyc ten krąży tak daleko od Saturna i jest tak niewielki, że jego jasność obserwowana z powierzchni gazowego olbrzyma Saturna wynosi zaledwie 12,1 mag, czyli nie byłby on stamtąd dostrzegalny gołym okiem. Jest on najprawdopodobniej przechwyconą planetoidą, która być może kiedyś powróci na orbitę okołosłoneczną.