Ingusze
naród na Kaukazie / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Ingusze, nazwa własna: ГӀалгӀай (Ghalghaj, ing. ghal „twierdza”, ghai „mieszkańcy”) – lud zamieszkujący głównie Inguszetię oraz Osetię Północną w Federacji Rosyjskiej, ogółem ok. 300 tys. Posługują się językiem inguskim należącym do języków kaukaskich[1]. Wyznają islam sunnicki. Zajmują się sadownictwem i uprawą zbóż (na nizinach) oraz pasterstwem (w górach). Są blisko spokrewnieni etnicznie i językowo z Czeczenami, wraz z którymi bywają określani jako Wajnachowie. Nazwa własna Inguszy – „Galgaj” ma starożytne pochodzenie[2]. Według kronik średniowiecznych zamieszkiwali przedgórza Kaukazu, zepchnięci następnie w góry, od XVI w. ponownie schodzili w doliny; od XVII w. poddani wpływom rosyjskim, 1810 weszli w skład Rosji, wówczas część ich terytorium zajęły osady kozackie[3]. Nie przyłączyli się do powstania Szamila, ale dobrowolnie poddali się pod zwierzchnictwo Rosji[4]. Ingusze w roku 1944 padli ofiarą wywózek na Syberię i do Kazachstanu.