Jan Kostka
wojewoda sandomierski, kasztelan gdański / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Jan Kostka?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Jan Kostka[1] herbu Dąbrowa (ur. 1529 w Sztembarku, zm. 31 maja 1581 w Jarosławiu) – sekretarz królewski od 1554, podskarbi ziem pruskich i ekonom malborski (1554), kasztelan gdański (1556), wojewoda sandomierski (1574), starosta malborski, płocki, golubski i lipieński.
Ten artykuł dotyczy podskarbiego ziem pruskich, wojewody sandomierskiego. Zobacz też: inne osoby o tym samym imieniu i nazwisku. |
Dąbrowa | |
Rodzina |
Kostkowie herbu Dąbrowa |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
1529 |
Data i miejsce śmierci | |
Ojciec | |
Matka |
Elżbieta z Eilemberku |
Żona |
1. Jadwiga Przerębska |
Dzieci |
z Jadwigą Przerębską: |
Był synem Stanisława Kostki[2] i Elżbiety Eulenburg. Studiował w Niemczech, Flandrii i Hiszpanii.
W 1568 roku Zygmunt II August postawił Jana Kostkę na czele świeżo powołanej Komisji Morskiej[3]. Uczestniczył w organizacji polskiej floty wojennej. Był zwolennikiem unii Prus Królewskich z Koroną. Był sygnatariuszem aktu unii lubelskiej 1569 roku[4]. Podpisał konfederację warszawską 1573 roku[5]. Dwukrotnie (1573, 1575) kandydat na króla Polski (za pierwszym razem ostatecznie poparł Henryka Walezego, którego elekcję potwierdził[6], za drugim Annę Jagiellonkę). Na zjeździe w Jędrzejowie w 1576 roku potwierdził wybór Stefana Batorego na króla Polski[7].
Pochowany w kościele Podwyższenia Krzyża Świętego w Lisewie obok swego ojca, Stanisława, wojewody chełmińskiego. Lisewo znajdowało się w starostwie lipieńskim (wówczas znanym także jako lipnowskie), trzymanym przez Kostków od 1530. Stanisław i Jan Kostkowie, kolejni starostowie lipieńscy, odbudowali jako swoją rezydencję dawny krzyżacki zamek w Lipienku i byli fundatorami szesnastobocznej, gotycko-renesansowej wieży lisewskiego kościoła. W 1591 rodzina Kostków ufundowała tam także zachowane do dziś renesansowe epitafium dla Jana[8][9].