Józef Arnulf Giedroyć
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Józef Arnulf Giedroyć herbu Hippocentaurus (ur. 24 lipca 1754[1] w Komorowszczyźnie, zm. 17 lipca 1838 w Olsiadach) – biskup żmudzki od 1803 roku, przewodniczący Komisji Edukacyjnej Litewskiej od 1797 roku[3][4].
| |||
Data urodzenia | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | |||
Miejsce pochówku | |||
Wyznanie | |||
Kościół | |||
Prezbiterat |
24 stycznia 1781[1] | ||
Nominacja biskupia |
11 kwietnia 1791[2] | ||
Sakra biskupia |
19 czerwca 1791 | ||
Odznaczenia | |||
|
Data konsekracji |
19 czerwca 1791 |
---|---|
Konsekrator | |
Współkonsekratorzy |
Ten artykuł od 2008-10 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Dzięki protekcji swojego stryja Jana Stefana Giedroycia, jeszcze jako alumn seminarium duchownego w Wilnie został kanonikiem inflanckim. W 1781 przyjął święcenia kapłańskie. W latach 1781-1785 odbył studia teologiczne w Rzymie. Od 1786 był członkiem kapituły żmudzkiej. Był członkiem konfederacji Sejmu Czteroletniego[5]. W 1788 został prałatem archidiakonem. W 1789 został odznaczony przez króla Stanisława II Augusta Poniatowskiego Orderem Świętego Stanisława. 4 grudnia 1790 mianowany koadiutorem diecezji żmudzkiej[6]. W 1791 prekonizowany biskupem tytularnym Orthosias w Caria[2]. W 1795 został wybrany delegatem Księstwa Żmudzkiego i udał się z misją dziękczynną do Katarzyny II. W dowód uznania dostał od niej krzyż diamentowy.
Od 1801 sprawował faktycznie rządy w diecezji. Na życzenie cara Aleksandra I, wziął udział pracach Komitetu Biblijnego. Przełożył Nowy Testament na język żmudzki.
W liście pasterskim poparł powstanie listopadowe[7].