Język człowieka
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Język (łac. lingua, glossa) – w anatomii człowieka wał mięśniowy położony na dnie jamy ustnej i pokryty śluzówką[1]. Od dołu wchodzą do języka mięśnie zewnętrzne, naczynia krwionośne i nerwy. Śluzówka języka jest wilgotna, różowa, pokryta licznymi brodawkami językowymi.
Brodawki języka to wyrostki tkanki łącznej, które wystają ponad powierzchnię śluzówki i są pokryte nabłonkiem wielowarstwowym płaskim. U człowieka występuje sześć rodzajów brodawek, które dzieli się na brodawki mechaniczne (służą do pobierania, rozdrabniania pokarmu) oraz brodawki smakowe (zawierające kubki smakowe):
- Brodawki mechaniczne:
- nitkowate (najmniejsze i najliczniejsze),
- stożkowate,
- soczewkowate.
- Brodawki smakowe – wszystkie są jednocześnie brodawkami mechanicznymi:
- grzybowate (większe),
- okolone (największe),
- liściaste (występują z boku języka, u człowieka nieliczne).
Dodatkowo język podzielony jest przez bruzdę graniczną, w której znajdują się głównie brodawki okolone na dwie części:
- trzon
- korzeń (nasada języka)
Nasada języka zaopatrzona jest w mieszki językowe, czyli skupiska tkanki chłonnej tworzące razem migdałek językowy[2].