Kanonierki typu Kubaniec
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Kanonierki typu Kubaniec (ros. Кубанец) – ogólna nazwa rosyjskich a następnie ukraińskich i radzieckich kanonierek, oddanych do użytku w 1887, sprzedanych w 1923 i złomowanych w 1945. Nazwa kanonierek nawiązuje do Kozaków kubańskich.
Użytkownicy |
MW Imperium Rosyjskiego | ||
---|---|---|---|
Stocznia |
ROPiT (РОПиТ), Odessa | ||
Wejście do służby |
1887 | ||
Wycofanie |
1923 | ||
Dane taktyczno-techniczne | |||
Wyporność |
1280 ton | ||
Długość |
67,2 m | ||
Szerokość |
12,2 m | ||
Zanurzenie |
3,7 m | ||
Napęd |
Żagle | ||
Prędkość |
13 węzłów | ||
Zasięg |
2100 mill morskich | ||
Załoga |
180 (w 1914 r. – 137) | ||
|
Kanonierki Kubaniec zostały zamówione w latach 1882–1902 dla Floty Czarnomorskiej jako część dozbrajania tej floty[1].
Podczas I wojny światowej okręty tego typu patrolowały Morze Czarne. Okręty te broniły pozostałych statków Floty Czarnomorskiej przed atakami Turków na port w Odessie. Od 1916 okręty te weszły w skład Flotylli Dunajskiej[potrzebny przypis]. Głównym zadaniem tych okrętów było wsparcie ogniowe piechoty lądowej Armii Imperium Rosyjskiego[2].