Kodeksy Madryckie
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Kodeksy Madryckie I i II – zbiory pism i notatek o wymiarach 20 × 13 cm[1], sporządzone przez Leonarda da Vinci, sporządzone na przełomie XV i XVI wieku. Oba Kodeksy znajdują się w zbiorach Hiszpańskiej Biblioteki Narodowej[2].
Notatki wchodzące w skład Kodeksów mogły należeć do kolekcji Pompeo Leoniego[3]. Po jego śmierci część notatek mógł kupić hiszpański kolekcjoner Juan de Espina[3] (według innego źródła po śmierci Leoniego kolekcję otrzymał w spadku jego siostrzeniec Polidor Calchi)[4]. W latach 1620–1630 kolekcję mogli oglądać ówczesny książę Walii Karol I oraz Florentine Vincenzo Carducci[3]. Karol I bezskutecznie próbował kupić od Espiny oba kodeksy[4]. Po śmierci Espiny w 1642 roku kolekcję odziedziczył król Hiszpanii. Kodeksy zdeponowano w Bibliotece Pałacowej, stanowiącej później filar Hiszpańskiej Biblioteki Narodowej. W XIX wieku próbowano odnaleźć kodeksy, pod koniec wieku dyrektorzy Biblioteki orzekli, że Kodeksy przepadły. W 1964 roku Andre Corbeau orzekł, że rękopisy znajdują się w Bibliotece, a ich nieodnalezienie wynikało z wystąpienia błędów w drukowanym katalogu. Według katalogów Kodeksy powinny znajdować się na półkach Aa 19 i 20, faktycznie znajdowały się na półkach Aa 119 i 120[3]. Lutym 1967 roku oficjalnie ogłoszono odnalezienie Kodeksów[4].
Kodeksy są oprawione w marokańską skórę[1].