Konduktor (anatomia)
element męskich narządów rozrodczych niektórych pająków / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Konduktor (łac. conductor) – element męskich narządów rozrodczych niektórych pająków.
Konduktor zlokalizowany jest, jak reszta aparatu kopulacyjnego pająków, na nogogłaszczkach samca. Narząd ten jest zesklerotyzowaną strukturą położoną w sąsiedztwie embolusa, która sterczy w czasie kopulacji[1]. Klasyfikowany jest w drugiej (wraz z apofizą środkową)[2][3] lub trzeciej (wraz z embolusem) grupie sklerytów bulbusa[4].
Narządy kopulacyjne samic i samców pająków działają na zasadzie zamka i klucza. Rolą konduktora jest „wstępne zaryglowanie” (ang. preliminary locking) aparatu samca w ciele samicy, które umożliwia precyzyjne wprowadzenie embolusa (właściwego kopulatora) w głąb jej ciała. U rodzaju Agelenopsis ciało samicy najpierw jest pobudzane embolusem od zewnątrz, po czym do jamki kopulacyjnej wprowadzany jest konduktor, a na koniec embolus[5][6].
Konduktor może również służyć zablokowaniu dostępu do narządów rozrodczych samicy ewentualnym późniejszym konkurentom[5]. I tak u rodzaju Cybaeus wewnątrz ciała samicy ulega odłamaniu cały konduktor[5][7], a u rodzaju Cyclosa – jego ząbek[5][8]. Funkcją konduktora może być również usunięcie blokady po poprzednim samcu. U Leucauge mariana haczykowaty wyrostek konduktora służy właśnie temu, przy czym nie wygląda na to, by samo wcześniejsze wprowadzenie do samicy konduktora było u tego gatunku niezbędnym warunkiem do wsunięcia w nią embolusa[5].