Konstytucja Korei Północnej
konstytucja / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Konstytucja Korei Północnej (kor. 조선민주주의인민공화국 사회주의헌법) – najwyższy akt prawny obowiązujący w Korei Północnej. W użyciu pozostaje wersja przyjęta w 2009 roku.
Poprzednich modyfikacji konstytucji dokonano w latach: 1948[1], 1972, 1992[2] i 1998[3]. Wersja obowiązująca została przyjęta w kwietniu 2009 roku[4] i stanowi podstawę dla działalności rządu i funkcji rządzącej w Korei partii – Partii Pracy Korei – w relacji do działań rządu. Konstytucja jest podzielona na 166 artykułów, rozdzielonych między trzy sekcje.
Konstytucja ustanawia oficjalną nazwę oraz ustrój socjalistyczny państwa[5]. Artykuł 12. definiuje kraj jako „dyktaturę demokracji ludowej” pod przewodnictwem partii. Konstytucja zapewnia prawa obywatelskie i polityczne, tj. wolność słowa, prawo udziału w wyborach, prawo do sprawiedliwego procesu i wolność wyznania. Ponadto gwarantuje każdemu obywatelowi prawo do pracy, edukacji, jedzenia i opieki zdrowotnej. Jednakże artykuł 81 wymaga, aby każdy Koreańczyk „mocno ochraniał polityczną i ideologiczną jedność i solidarność narodu”, ponadto artykuł wymaga, aby obywatele przestrzegali „socjalistycznych standardów życia”.