Kontrtorpedowce typu Lampo
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Kontrtorpedowce typu Lampo – włoskie niszczyciele zaprojektowane i wyprodukowane w Niemczech[1].
„Lampo” w 1901 r. | |
Kraj budowy | |
---|---|
Użytkownicy | |
Stocznia | |
Wycofanie |
1924 |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność |
348 t |
Długość |
60 m |
Szerokość |
6,5 m |
Zanurzenie |
2,6 m |
Napęd |
maszyna parowa 6000 KM |
Prędkość |
30 węzłów |
Zasięg |
2000 mil przy 12 węzłach |
Załoga |
56 |
Uzbrojenie |
1 armata 76,2 mm |
Po nieudanym „Fulmine” zdecydowano zamówić dwie serie kontrtorpedowców w zagranicznych stoczniach, jedną z nich był niemiecki typ Lampo, drugim angielski typ Nembo.
Sześć okrętów typu Lampo budowanych w niemieckiej stoczni Schichau powstało w latach 1900-1902[2] (Gardiner podaje lata 1899-1900[3]). Była to typowa dla Schichau konstrukcja z tego okresu, o niskiej dzielności morskiej[2]. Pewną nowinką było wprowadzenie pomostu nawigacyjnego zamiast wcześniej używanych prostych kiosków[1].
Wszystkie sześć jednostek wzięło udział w wojnie włosko-tureckiej, w trakcie której stracono jedną z nich, „Freccia” po tym, jak weszła na mieliznę nieopodal Trypolisu 12 października 1911 roku. W latach 1915-1918 pozostałe pięć jednostek zostało zaadaptowane na minowce. W latach 1922-1924 „Euro” był używany jako okręt-cel. „Dardo”, „Lampo” i „Ostro” zostały wycofane ze służby w 1920 roku, „Euro” i „Strale” w roku 1924[3].