Księstwo inowrocławskie
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Księstwo inowrocławskie – księstwo istniejące na ziemiach wokół miasta Inowrocław, istniejące w latach 1267–1364.
1267–1364 | |||
| |||
Język urzędowy | |||
---|---|---|---|
Stolica | |||
Typ państwa | |||
Głowa państwa | |||
Podział księstwa kujawskiego po śmierci Kazimierza I kujawskiego | |||
Włączenie do Korony Królestwa Polskiego | |||
Religia dominująca |
Księstwo powstało po śmierci Kazimierza I kujawskiego w 1267 roku, na skutek podziału księstwa kujawskiego pomiędzy Ziemomysła inowrocławskiego i Władysława I Łokietka.
Ostatnim samodzielnym księciem inowrocławskim był Przemysł inowrocławski, który od 1300 roku stał się lennikiem Wacława II, a od 1306 Władysława I Łokietka. W 1327 roku, w wyniku zamiany i rezygnacji z Inowrocławia, został on księciem sieradzkim, a księstwo inowrocławskie objął Łokietek. W latach 1332–1337 znajdowało się pod okupacją krzyżacką, po czym wróciło pod władzę Kazimierza III Wielkiego, który w 1364 roku przeprowadził inkorporację księstwa do Polski. Po jego śmierci znajdowało się jeszcze w rękach Kazimierza IV słupskiego i Władysława Opolczyka, by 1392 zostać ostatecznie włączonym do Polski.
Na terenie księstwo utworzone zostało następnie województwo inowrocławskie.