Województwo inowrocławskie
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Województwo inowrocławskie (początkowo gniewkowskie) – jednostka terytorialna Korony Królestwa Polskiego, później Rzeczypospolitej Obojga Narodów istniejące od XIV wieku do 1772, tworząca prowincję wielkopolską. Obejmowała powierzchnię 2 900 km²[potrzebny przypis] i miała 2 powiaty. Siedzibą wojewody był Inowrocław, a sejmiki ziemskie odbywały się razem z woj. brzeskokujawskim w Radziejowie.
Szybkie fakty Państwo, Prowincja ...
| ||||
XIV wiek – 1772 | ||||
| ||||
Sentencja: Sine delectum iustum[1] | ||||
Państwo | ||||
---|---|---|---|---|
Prowincja | ||||
Data powstania |
XIV wiek | |||
Siedziba wojewody | ||||
Wojewoda |
zobacz: wojewodowie inowrocławscy | |||
Siedziba sejmiku | ||||
Popis | ||||
Powierzchnia |
2 900 km² | |||
Populacja (1790[3]) • liczba ludności |
| |||
Podział administracyjny | ||||
| ||||
Liczba reprezentantów | ||||
| ||||
Położenie na mapie Rzeczypospolitej | ||||
|
Zamknij
Herb był taki sam jak województwa brzeskokujawskiego, to jest pół orła czarnego i pół lwa czerwonego, grzbietami do siebie obróconych i zwieńczonych jedną koroną na polu złotym.[potrzebny przypis]