Kulon
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Kulon (Burhinus oedicnemus) – gatunek średniej wielkości ptaka wędrownego z rodziny kulonów (Burhinidae), zamieszkujący Europę poza północną i północno-wschodnią częścią kontynentu oraz Afrykę Północną i Azję zachodnią, środkową i południową. Przylot w kwietniu, odlot w sierpniu–październiku[5][6]. Zimuje na Półwyspie Iberyjskim, w północnej i wschodniej Afryce oraz południowo-zachodniej Azji[2][7].
Ten artykuł dotyczy ptaka. Zobacz też: Stanisław Kulon, Klaudia Kulon. |
Burhinus oedicnemus[1] | |||
(Linnaeus, 1758) | |||
Dorosły | |||
Młody | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Rodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
kulon | ||
Synonimy | |||
| |||
Podgatunki | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4] | |||
Zasięg występowania | |||
Zasięg występowania bez kulona indyjskiego B. (o.) indicus, często traktowanego jako osobny gatunek letnie lęgowiska obszar całorocznego występowania, część ptaków migrujących zimuje także na tych obszarach zimowiska | |||
| |||
| |||
|
W Polsce sporadycznie pojawia się na przelotach[8]. Dawniej był to dość liczny ptak lęgowy; uwzględniając współczesne granice kraju, w XIX wieku występował na terenie całego niżu poza Mazurami i Suwalszczyzną[8]. Od początku XX wieku odnotowywano zanik stanowisk lęgowych, jednak gwałtowny spadek populacji kulonów nastąpił w latach 70.[8], a pod koniec wieku był to już ptak skrajnie nielicznie lęgowy (nie więcej niż 2–4 pary)[9]. Po roku 2000 nie potwierdzono ani jednego przypadku lęgu, choć odnotowano kilka obserwacji ptaków lub ich ślady w dogodnym siedlisku lęgowym[9]. Nie są znane przyczyny wycofania się kulona z terytorium Polski[8].