Leptyna
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Leptyna – białko zbudowane z 146 aminokwasów[1][2] o masie cząsteczkowej 16 kDa, wydzielane głównie przez komórki tłuszczowe[3] (adipocyty) odgrywające rolę w regulacji pobierania pokarmu i gospodarki energetycznej organizmu[3].
|
Ten artykuł należy dopracować |
Leptyna to hormon wytwarzany głównie w białej tkance tłuszczowej (podskórnej)[4][5]. Działa poprzez receptory leptynowe znajdujące się głównie w podwzgórzu[3]. Po związaniu leptyny z receptorami w podwzgórzu neurony przestają wytwarzać neurotransmiter - neuropeptyd Y, który jest stymulatorem apetytu. W ten sposób hormon ten zmniejsza apetyt oraz pobudza układ sympatyczny. Zaburzenia wytwarzania tego hormonu bądź niewrażliwość receptorów dla tego hormonu prowadzi często do nadwagi i otyłości. Leptyna informuje mózg o zasobach energetycznych organizmu, jej stężenie we krwi jest proporcjonalne do masy tkanki tłuszczowej. Jest ona sygnałem, którego "zanik" pociąga za sobą nastawienie organizmu na przetrwanie głodu. Dlatego wtedy organizm rezygnuje z procesów energochłonnych, jakimi są reprodukcja, termogeneza, wzrost organizmu itd.
Leptyna jest produktem genu Obese od angielskiego słowa obesity - otyłość (leżącego na chromosomie 7)[6], należy do rodziny helikalnych cytokin klasy I. Wpływa na poziom LH, FSH, PRL, GH. Reguluje proces steroidogenezy w gonadach. Jej poziom jest wyższy u samic niż u samców. W fazie pęcherzykowej jej stężenie we krwi jest proporcjonalne do stężenia estradiolu.