Lista niemieckich krążowników liniowych
lista w projekcie Wikimedia / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Lista niemieckich krążowników liniowych?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Kaiserliche Marine, marynarka wojenna Cesarstwa Niemieckiego, zbudowała w ostatnim dziesięcioleciu swego istnienia kilka typów krążowników liniowych. Klasa krążowników liniowych wyrosła z projektów wcześniej istniejących krążowników pancernych[uwaga 1], miały one pełnić rolę zwiadowczą dla głównych sił floty i atakować siły rozpoznawcze nieprzyjaciela. Cesarz Wilhelm II wymagał, by nowe krążowniki liniowe mogły walczyć w szyku liniowym wraz z pancernikami, co miało zmniejszać liczbową przewagę wroga[1].
SMS „Von der Tann” był pierwszym niemieckim krążownikiem liniowym. Został zbudowany w latach 1908–1910[2]. Cesarska flota zbudowała przed wybuchem I wojny światowej kolejne cztery krążowniki liniowe z przeznaczeniem dla Hochseeflotte, następne dwa okręty zostały ukończone w czasie trwania konfliktu[3]. Kolejne siedem znajdowało się w planach: cztery typu Mackensen i trzy typu Ersatz Yorck[4]. Dwa okręty pierwszego typu („Mackensen” i „Graf Spee”) zostały zwodowane, ale nigdy ich nie ukończono. Kolejne dwa znajdowały się w różnych stadiach budowy, zanim kontrakty na budowę zostały anulowane z powodu końca wojny. Poważne prace stoczniowe nad trzema jednostkami typu Ersatz Yorck nigdy się nie rozpoczęły[5].
Sześć z siedmiu krążowników liniowych ukończonych przed lub w czasie I wojny światowej brało udział w wielu akcjach bojowych, głównie na Morzu Północnym. Wszystkie okręty z wyjątkiem „Goeben”, który był przydzielony do niemieckiej Eskadry Śródziemnomorskiej, były przydzielone do 1. Grupy Rozpoznawczej, którą dowodził admirał Franz von Hipper. Formacja przeprowadziła kilka rajdów na angielskie wybrzeża pomiędzy latami 1914 i 1916, których kulminacją była bitwa jutlandzka (31 maja – 1 czerwca 1916). W jej czasie miały wciągnąć część brytyjskiej floty pod lufy niemieckich pancerników. Niemiecki okręt flagowy „Lützow” zatonął w czasie bitwy, a inne okręty zostały ciężko uszkodzone. Zadały jednak poważne straty przeciwnikowi: „Von der Tann” zatopił HMS „Indefatigable”[6], „Seydlitz” – „Queen Mary”[7], a „Derfflinger” i „Lützow” wspólnie zniszczyły „Invincible”[8]. Pięć istniejących krążowników liniowych – „Von der Tann”, „Moltke”, „Seydlitz”, „Derfflinger” i „Hindenburg” – zostało internowanych wraz z resztą niemieckiej floty w Scapa Flow po zakończeniu wojny. Ich załogi zatopiły swoje jednostki w 1919 roku[9]. „Goeben”, został przekazany flocie Imperium Osmańskiego niedługo po wybuchu walk. Operował przeciw rosyjskiej Flocie Czarnomorskiej przez większość wojny. Został ciężko uszkodzony przez brytyjskie miny morskie pod koniec wojny, ale został wyremontowany i służył w marynarce tureckiej do lat 50. XX wieku. Został zezłomowany w latach 70. XX wieku[10].
Niebezpośredni następca Kaiserliche Marine, Kriegsmarine, rozważał zbudowanie trzech krążowników liniowych typu O w ramach planu Z zanim rozpoczęła się II wojna światowa. Jednak wybuch walk w 1939 roku spowodował odłożenie planów i żaden z tych okrętów nie został zbudowany[uwaga 2][11].