Litwini
naród bałtycki / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Litwini (lit. lietuviai) – naród bałtycki zamieszkujący głównie Litwę, a również Wielką Brytanię, USA, Irlandię, Brazylię i inne kraje, posługujący się językiem litewskim.
Ten artykuł dotyczy narodu. Zobacz też: Litwini w znaczeniu historycznym. |
Mendog, Giedymin, Kiejstut Giedyminowicz, Witold Kiejstutowicz, Władysław II Jagiełło, Barbara Radziwiłłówna, Mikołaj Radziwiłł Czarny, Wawrzyniec Gucewicz, Simonas Daukantas, Maciej Wołonczewski, Mikalojus Konstantinas Čiurlionis, Antanas Baranauskas, Vydūnas, Jonas Basanavičius. | |
Populacja |
4,3 mln |
---|---|
Miejsce zamieszkania |
Litwa: 2 561 300[1] (2011) |
Język | |
Religia | |
Pokrewne |
Nazwa Litwini jest pochodna od Litwy, która to nazwa geograficzna została po raz pierwszy zapisana w formie Litua w ok. 1008–1009 r., w związku ze śmiercią misjonarza Brunona z Kwerfurtu.
Litwini powstali ze związku kilku pomniejszych grup plemiennych, wśród których najważniejszą rolę odgrywali Auksztoci i Żmudzini.
Powszechnie podaje się, że Litwini są najpóźniej schrystianizowanym narodem Europy; nastąpiło to w XIV – XV wieku[12]. Obecnie większość Litwinów to katolicy obrządku rzymskiego.
Po okresie polonizacji – przede wszystkim elit, w związku z funkcjonowaniem Rzeczypospolitej Obojga Narodów, od II poł. XIX w., Litwini rozbudowują własną kulturę i język. W okresie międzywojennym język litewski został poddany zabiegom oczyszczenia z wpływów języków słowiańskich (głównie polskiego), ocenianych jako nadmierne.
Aktualnie liczbę Litwinów szacuje się na ok. 4,3 miliona, z uwzględnieniem emigracji, głównie do Stanów Zjednoczonych.
Litwini w Polsce zamieszkują Suwalszczyznę, głównie okolice Puńska i Sejn.