Mikołaj Spytek Ligęza
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Mikołaj Spytek Ligęza herbu Półkozic (ur. przed 4 października 1563[1][uwaga 1] – zm. między 4 a 21 sierpnia 1637[2][3] w Dąbrowie) – syn kasztelana wiślickiego Mikołaja Ligęzy i Elżbiety Jordanówny kasztelanki krakowskiej, I voto Stanisławowej Bonerowej. W 1590 w wieku 28 lat został kasztelanem czechowskim. W 1592 otrzymał od ojca starostwo żydaczowskie, zaś po jego śmierci objął 11 lipca 1603[3] starostwo bieckie. W 1613 został kasztelanem żarnowskim, w 1614 starostą ropczyckim, a w 1619 kasztelanem sandomierskim. Pułkownik wojska powiatowego województwa sandomierskiego w 1624 roku[4].
Ten artykuł dotyczy kasztelana sandomierskiego. Zobacz też: Inne osoby o tym imieniu i nazwisku. |
Półkozic | |
Rodzina | |
---|---|
Data urodzenia |
1562/1563 |
Data i miejsce śmierci |
sierpień 1637 |
Ojciec | |
Matka |
Elżbieta Jordan |
Żona |
1. Elżbieta Kormanicka |
Dzieci |
z Zofią Krasińską: |
Rodzeństwo |
Anna, Zofia, Jan |
Dwukrotnie żonaty: po raz pierwszy z Elżbietą Kormanicką herbu Junosza (zm. 1602[5]), córką kasztelana czechowskiego Auctusa i Anny z Lipnickich h. Hołobok[1]; po raz drugi z Zofią Krasińską herbu Ślepowron (zm. 1642), córką wojewody płockiego Stanisława (zm. 1617)[6] i jego drugiej żony, Anny Michowskiej herbu Rawicz. Dzięki zawartemu w 1584 małżeństwu z Elżbietą, wdową po Adamie Rzeszowskim, a następnie wykupowi pozostałych spadkobierców do 1605 stał się właścicielem całości Rzeszowa i otaczającego miasto klucza dóbr[7].