Miranda (powieść)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Miranda – prekursorska antyutopijna powieść Antoniego Langego z 1923 roku.
Autor | |||
---|---|---|---|
Wydanie oryginalne | |||
Miejsce wydania | |||
Język | |||
Data wydania |
1924 | ||
Wydawca |
Przegląd Wieczorny | ||
|
Wydana w 1924 w Warszawie, uważana jest przez niektórych badaczy za pierwszą nowoczesną utopię w Polsce[1], prekursorską względem późniejszych powieści demaskujących zbrodnie ustroju sowieckiego[2]. Określana mianem „romansu naukowego rozszerzonego do wymiarów filozoficznych”[3] oraz „fantazji okultystycznej”[4].
Nietypową cechą Mirandy jest współistnienie w utworze zarówno elementów klasycznej utopii, jak i dystopii[5]. Pod względem wymowy filozoficznej, problematyka dzieła zderza jednocześnie myślenie europejskie z tradycją religii Dalekiego Wschodu (m.in. buddyzm czy taoizm). Czerpie również z teorii schyłku XIX wieku z pogranicza nauki i ezoteryki (m.in. mediumizm).
Miranda jest ostatnim ważnym dziełem Langego (autor zmarł w niecałe pięć lat po jej wydaniu; w tym czasie zdążył napisać jeszcze tylko jedno znaczące dzieło: Rozmyślania. Z nowej serii), jednocześnie zaś najbardziej znanym współcześnie utworem tego pisarza. Powieść oparta jest na podobnym pomyśle co Ludzie jak bogowie Herberta George’a Wellsa (sam Lange w rok po wydaniu Mirandy pisał: „Aby już uzupełnić reklamę Mirandy – zaznaczę z wielką przyjemnością, że co do niektórych pomysłów spotkałem się z fantazjami Wellsa, w jego najnowszym dziele na temat utopii pt. Ludzie jak bogowie”[6]).
Tytuł dzieła jest nawiązaniem do postaci z dramatu Burza Williama Szekspira.