Monaster Opieki Matki Bożej w Turkowicach
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Monaster Opieki Matki Bożej – żeński klasztor prawosławny w Turkowicach, w diecezji lubelsko-chełmskiej Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego.
Współczesny (2016) widok budynku monasterskiego | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Województwo | |||
Miejscowość |
Turkowice | ||
Kościół | |||
Rodzaj klasztoru | |||
Eparchia | |||
Ihumenia | |||
Klauzura |
nie | ||
Typ monasteru |
żeński | ||
Liczba mniszek (2022) |
9 | ||
Obiekty sakralne | |||
Cerkiew |
Opieki Matki Bożej | ||
Cerkiew |
św. Paraskiewy (Matijeszyny) (w budowie) | ||
Założyciel klasztoru |
zakonnice z monasteru św. Antoniego w Radecznicy, arcybiskup Abel (Popławski) – reaktywacja | ||
Styl | |||
Materiał budowlany | |||
Data budowy |
1903 | ||
Data zamknięcia |
1915 | ||
Data reaktywacji |
1936 (nieoficjalna), 2008 (po ponownym zamknięciu) | ||
50°40′09″N 23°44′21″E | |||
| |||
Strona internetowa |
Powstał w 1903 jako jeden z monasterów niekontemplacyjnych założonych w zachodnich eparchiach Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego przy wsparciu cara Mikołaja II i jego żony Aleksandry Fiodorowny. Na miejsce budowy monasteru wybrano Turkowice z uwagi na istniejący wśród miejscowej ludności ukraińskiej kult Turkowickiej Ikony Matki Bożej. Mniszki zajmowały się głównie pracą społeczną: prowadziły szkoły, szpital, aptekę oraz sierociniec. Klasztor został powołany również w celu wzmacniania wpływów prawosławia oraz kultury rosyjskiej na ziemiach wcielonych do Imperium Rosyjskiego na mocy rozbiorów Polski. Był również ważnym celem pielgrzymkowym. Działał do wyjazdu zakonnic na bieżeństwo, z którego większość nie wróciła.
W dwudziestoleciu międzywojennym Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny bezskutecznie starał się o restytucję klasztoru. Kilka mniszek, które powróciły z Rosji, zamieszkały najpierw we wsi, a następnie w pobliskim Sahryniu. W budynkach monasteru działały natomiast instytucje dobroczynne prowadzone przez siostry służebniczki, zaś po ich likwidacji w PRL − szkoła rolnicza. Sobór monasterski został rozebrany w latach 20. XX wieku, zaś drugą klasztorną świątynię zaadaptowano na cele świeckie.
Wykupienie dawnego domu, w którym przyjmowano pielgrzymów, przez prawosławną diecezję lubelsko-chełmską pozwoliło na reaktywację klasztoru, dokonaną w 2008 dekretem arcybiskupa Abla. Pozostałe obiekty pomonasterskie od 2013 są nieużytkowane. Monaster jest ośrodkiem kultu Turkowickiej Ikony Matki Bożej oraz mniszki Paraskiewy, która żyła w nim w latach 1912–1915.
Od 2019 r. monasterowi turkowickiemu podlega skit św. Mikołaja Cudotwórcy w Holeszowie[2][3].